मन

मन

मन त मनै त... हो नी

कहिले रून्छ उसैको यादमा

कहिले हाँस्छ आशै आशमा

मन त मनै त हो नी....

हिज मात्र दाईलाई चुड़ेर लग्यो

भेनालाई चुड़ी लग्यो

बाबालाई हर्यो निशष्ठुरीले

मन रोई रह्यो...आखिर

मन त मनै त हो...नी...

कल कलाउदा रहरहरू

तिल मिलाउदा बचनहरू

उकाली ओर्हालीमा मुस्कान छर्दै

जिस्कदै हाँसेको याद आउदा

मन रून्छ.. आखिर मन त मनै त् हो नी....

गम्भिर भई ठुली भई टोबलेर

हाँस्दै केही नभए जस्तो व्यस्त छु

मन भारी छ   आँखा रशिए पनि

एउटा मनले कसैलाई नदेखा दुःख भन्छ

आखिर मन त मनै त् हो नी

एकान्तमा रून्छ धुरू धुरू ......

आउछ रक्षाबन्धन जान्छ पनि

तर त्यो माझको समयलाई

अटेरी गरि कठोर मन बनाई

बस्नु भन्छ, आखिर म त मनै त् हो नी...

कस्तो आडम्बर देखाउछ यसले

बाबा औंशीमा पनि नरूनु ल!

भनि आफैलाई फकाई राखेको हुन्छ

नदेखाउनु दुःख अरूलाई यही मन भन्ने गर्छ....

मन त मनै त... हो नी

कहिले रून्छ उसैको यादमा

कहिले हाँस्छ आशै आशमा

मन त् मनै त हो नी।।