Sikcha-ghar( शिक्षाघर )

रंग तिमीले  दिएको हरेक पाईलाका  रंगमा  म बाँचेकी छु। तिमीले कोरेका ती  बहु रंग बक्र रेखामा म हाँसेकी छु। तिम्रो अत्यचारले कोरेका सिमा रेखासम्म म नाँचेकी छु। तिम्रो  अनुशासनको हरियो रंग रंगमा मैले  गीत गाएकी छु। जीवनका हरेक  रंगका पानाहरूमा नी मैले चित्र कोरेकी छु। मान या नमान मेरो रातो समयले तिमीलाई स्वतन्त्रता दिएको छ। तिम्रा कटु बचनले हेरन आज  म ह्रदय घात  हुनबाट  रंगिन जीवन साँचेकी छु। मेरो लघु संख्यामा कालो ज्वाला बिस्फोट हुदा ट्वाल्ल परि हेरीराकै छ। भविश्यले पछ्यौटे पन अपनाएको देःखदा  कतै दुःखी भाछु। तर हरेक रंगमा मैले एउटा रंग पोतन् नसक्दा कहाँ कायर सझ्या छु र! यो रातो र सेतो रंग बिचको यात्रामा मैले सदा ईन्द्रेनि रंगको चुनाव गरी राख्या छु। तिमै  समय  आज साक्षी छ हेरन् बिछोड़मा तिम्रो तरल रंग देख्याछु। वन्दुक- गोलाको कालो रंगमा म दौड़ी रहदा रातो रंगमा तिरंगा ओड़्या छु। के दिन्छौ तिमीले मलाई मैले जीवनका हरेक परिश्रमका हरित क्रान्ती दियाछु। सानो कुरो मांग्दा राजनितका रंग विरंग किन देखाउने गर्या छौ! केही नमांगि शान्त बस्दा पनि ईन्द्रेणी रंगको विभिन्न शिक्षा दिया छु। मेरी आमा डराउन्न

पर्वपछिको चिसो हावा हिमाल सेत्तामे अनुहार उघार्छे परिवर्तनको हावा चल्यो की भनी! बादल खित्का छाड़दै हाँस्छ म उढ़े झै हावासित उढ़ने गरन् तिमी किन वर्ष पर्खिन्छौ घुम्टो उघार्न भनी। निरन्तरता तिमीमा होईन खहरेमा छ बुझ्न गाहारो भो पानीको अभावमा बुझाई हेरन तिम्रो नै परिश्रम भनी। शिर उठाई कर्म गर्छौ वर्षै भरी तिमी  पहाड़ शितोष्ण मरूमा परिवर्तित छ   आश्वासन मात्र छ,प्यास बुझाउछु भनी। तिर्खाएर श्वास छपक्क उड़ेको दिन बादल मसितै उड़ीरहला एक नाश गतिमा थाहा छ पछितो गरि घुम्टो ओढ़ी रुने छौ भनी। फेरी नयाँ पालुवा पलाउदा हेर्ने छौ अलि अलि गरी घुम्टो सरकाउने गर्छौ सेताम्मे डंका ,तर थाहा छ उ मर्ने छ भनी।  तिम्रो प्रेम,सुन्दरता होस या प्रकृति प्रेम निरन्तरता गुमायौ र एक्लो भयौ भने फेरी नयाँ पालुवाले हावा सगैं काँचुली फेर्ला अनि‌।।

सम्झनाका कोशेलीहरु,२७अक्टोबरदेखि ३नोभेम्बरसम्म,,हामी पाँच जना, यसु लामा सेर्पा,डा,कविता लामा,डा,पुष्प शर्मा,चन्द्रकला राई अनि म आन्दामान द्विप समुहको भ्रमणमा निस्किएका थियौ। आजसम्म प्राय: साहित्यिक यात्रामा मात्र हामी सँगैं हुने गर्थ्यौ यस पल्ट भने हामी नेपाली गोर्खाली साहित्यकारहरू कहाँ चाहि पुगेका छैनन, यहाँ पनि होलान खोजी गरौं भनि त्यहाँ पुग्यौ। नेपालीहरु नपुगेका त कतै छैनन विश्वमा तर त्यहाँ भने साहित्यकार नेपाली/ गोर्खाली कोही भेटिएन। सायद कालापानी भएर हो क्यार। अग्रेजहरू दमनकारी हुदाहुदै पनि सौदर्य प्रेमी पनि हुन। त्यसैले सुन्दर स्थानहरु चयन गरी सहरहरू विकाश गरेका छन। यहाँ जम्मा पाँचसय तिरत्तरवटा साना ठूला द्विपहरु छन। जसमा सातवटामा जान निशेध छन। त्यहाँका आदिम मानवहरू अझ पनि जंगली, यायावरी छन। तिनीहरू सभ्यता भन्दा आफ्नो समुदाय मात्र रुचाउछन। अन्य द्विपमा जान परे पहिले पोर्ट ब्लेयर पुग्नै पर्छ।त्यहाँ मात्र एउटा हवाई अड्डा छ। अरू आईल्याण्डमा भने फेरी,क्रुज,पानी जहाजमा मात्र जान सकिन्छ। हामी बागडोगराबाट कोलकता हुदै पोर्ट ब्लेयर पुग्यौ। त्यहाँ हामीले सेलुलर झेल,साईन्स म्युजियम,कोरबेनस